:: [Marijesblik] ::

:: dinsdag, maart 23, 2004 ::

Ken je dat gevoel dat je krijgt na een ‘innerlijke’ ontdekking te hebben gedaan? Een soort van oh-ja beleving waarbij zich een knoop in je buik ontwart. Ik heb dat wel eens als ik mezelf een diepe vraag stel en dan op zoek ga naar het antwoord. Het eerste antwoord voelt meestal niet zo ‘goed’. Bij het volgende stapje merk ik dat ik dichterbij kom: de knoop wordt losser. Als ik de moed heb om verder te gaan, kom ik vaak uit bij het antwoord dat op dat moment het beste voelt.

Tijdens het leren van mijn tentamen afgelopen weekend heb ik me regelmatig afgevraagd waarom ik dit ook al weer doe. Waarom ik dit de komende 6 jaar wil doen. Waarom ik zo nodig een ander vak wil leren. Regelmatig ben ik in paniek geschoten met de gedachte dat ik dit vakje nooit op tijd in mijn kop zou krijgen. Dat ik dit nooit ga halen. Maar ieder tentamen heeft tot nu toe anders uitgewezen. Dus waarom dan toch die onzekerheid? Bij Oprah Winfrey heb ik wel eens een aflevering gezien over het weghalen van barrières die de weg naar je persoonlijke doelen blokkeren. Het is daarvoor belangrijk om te weten wat die barrières dan zijn. Vaak heb je daar een ander voor nodig, maar zelf kun je ook een heel eind komen. De gedachte dat ik dit vak nooit tot een goed einde zou brengen voelde als het opwerpen van zo’n barrière voor mezelf. Het staat synoniem voor de gedachten dat mijn vorige studie maar een eenvoudige sociale wetenschap was en dat ik over mijn Vwo-diploma 9 jaar gedaan heb. Het is me niet eens gelukt om een gymnasium-opleiding af te ronden. En op zoek gaande naar mijn innerlijke barrière op dit gebied, kwam ik juist bij die periode uit. De periode van de derde klas, waarin ik voor bijna ieder vak me een ongeluk leerde en steeds maar een onvoldoende of net voldoende scoorde. Sterker nog, de exacte vakken waren meestal 3-en en 4-en. Ik heb toen vaak gedacht dat al dat geploeter zinloos was. Dat ik toen ik eenmaal de overstap naar het vwo gemaakt had het met stapjes beter is gegaan, ik mijn studie daarna nominaal gehaald heb en binnen een half jaar een baan had, heb ik deep down toch niet helemaal goed opgeslagen. Het lijkt alsof ik nog steeds hang in de gedachte ‘laat maar het heeft geen zin, want ik red het toch niet’. En dat terwijl ik toch echt zolangzamerhand zou moeten weten dat ik wel de ‘brains’ heb. Het wordt hoog tijd om mijn eigen zelfbeeld op dit gebied maar eens een beetje op te krikken en de innerlijke barrière omver te werpen en recht op mijn doel af te gaan. En dan denken ‘dit krijg ik toch maar mooi voor elkaar!’. De knoop is ondertussen los geschoten.
:: Balance 9:44 a.m. [+] ::
...