:: [Marijesblik] ::

:: vrijdag, mei 31, 2002 ::

Dit is het weer voor de komende week.
:: Balance 5:28 p.m. [+] ::
...

Het is erg en het wordt almaar erger!
:: Balance 3:17 p.m. [+] ::
...

Soms begrijp ik niks van ons, het Nederlandse volk. Of laat ik zeggen dat ik er steeds minder van snap. Na de moord op Fortuyn zijn er duizenden en duizenden mensen geweest die zich uitgesproken hebben over het feit dat het zo verschrikkelijk is dat je in Nederland niet meer de dingen bij de naam mag noemen en je eigen mening mag hebben. Men noemde de misdaad on-Nederlands.

Maar als ik al die berichten rond Gretta Duisenberg
lees en dat ze nu aangeklaagd is vanwege het aanzetten tot haat begin ik te geloven dat het helemaal niet zo on-Nederlands is die onverdraagzaamheid. Ik heb me gewoon vergist: het is maar een heel dun laagje schijn van tolerantie dat ons bedekt.

Laten we eerlijk zijn, het is toch verschrikkelijk wat er gebeurt in het Midden Oosten. Iedereen heeft zijn eigen manier om daar uiting aan te geven: door een site te ondertekenen, door een speldje van Gush Salom te dragen waarop je de Palestijnse en Israëlische vlag broederlijk naast elkaar ziet, door in je eigen programma te pleiten voor de Israelische zaak of door een Palestijnse vlag op je balkon te hangen.

Het grote goed van vrijheid van meningsuiting lijkt steeds meer bedreigd te worden. Ik denk dat we maar weer terugmoeten naar de tijd waarin je afgeschoten werd voor je mening. Dat zal ons leren………………………..?

:: Balance 4:28 a.m. [+] ::
...

Hoe zouden we die kale mannen met een 'comb over' (zo'n plukje haar over het hoofd gekamd) nu toch duidelijk kunnen maken dat dat er nog erger uitziet dan een kaal hoofd?
:: Balance 9:25 a.m. [+] ::
...

“Thuis in mijn huis” (1)

Volgende week ga ik een weekje naar Italie: cultuur snuiven (tenminste dat hoop ik) en genieten van de zon.
Gisteravond was ik in mijn zomergarderobe aan het kijken wat ik mee zal nemen. Ik probeerde een paar rokjes en wat broeken en kom tot de ontdekking………….dat ik er nog maar nauwelijks in pas. Nu ben ik dol op het kopen van kleren en zal ik geen excuus voorbij laten gaan om m’n geld eraan te spenderen, maar gisteren werd me dit excuus toch een beetje teveel!

Je weet het, het is het verhaal waar veel vrouwen last van hebben (en vast ook wel mannen, soms) en dat het een onderwerp is waar mening boek over volgeschreven is. En ook ik kan er vanuit mijn eigen ervaringen van minderwaardigheidscomplex over mijn lijf veel over vertellen. Al vanaf mijn jeugd voel ik me niet thuis in mijn lijf. Dat ligt niet altijd aan mijn omgeving: mijn lief vindt mij natuurlijk de mooiste, er zijn regelmatig mannen die zeggen me aantrekkelijk te vinden en soms zijn er zelfs vrouwen die verliefd op me worden.

(wordt vervolgd)

:: Balance 8:29 a.m. [+] ::
...

Amnesty International: weer twee hele goede redenen om lid te worden
:: Balance 7:03 a.m. [+] ::
...

Mijn vader gaat nog steeds iedere zomer met vakantie naar zijn ‘geboorteland’. Ikzelf kom eigenlijk alleen in Friesland om er enkele van mijn familieleden te bezoeken. Het is een autoreis van vijf kwartier. Op het moment dat we de afsluitdijk oprijden is het bij ons in de familie de gewoonte om de ingenieur die verantwoordelijk is voor deze korte verbinding tussen de twee provincies, te begroeten: “Dag meneer Lely”.

Halverwege de dijk staat het bordje van de provincie ‘Friesland’: ik kom een beetje thuis. Rechts is het Ijsselmeer en bij mooi, helder weer zie je het vaste land aan de overkant.
Nederland staat bekend om zijn mooie luchten, maar ze zijn nergens zo mooi als bij Kornwederzand. Mijn opa ging daar vroeger aan het einde van iedere werkdag naar toe om de gezonde zeelucht op te snuiven.

Op het moment dat je de afsluitdijk afrijdt, zie je aan je linkerhand boven op de dijk een hele rij windmolens staan. Ik vind ze prachtig: het geeft het landschap een internationaal karakter.
Iets anders dat bijna on-Nederlands is, zijn de vergezichten. Je kunt in deze provincie nog heel ver kijken zonder dat je uitzicht belemmerd wordt door flats, rijtjeshuizen of industriegebieden.

Ik ben in het Westen geboren en getogen. Ik heb dus geen fries accent, spreek de taal niet en kan het maar een klein beetje verstaan. Maar nergens anders dan in Friesland smaakt de melk naar melk, is er zulke lekkere Oranjekoek of Suikerbrood te krijgen, smaken de Fryske Dumkes naar meer, houdt men zich aan zijn afspraken en is er een sympathieker voetbalstadion te vinden. Met andere woorden: Fryslân Boppe!

:: Balance 4:57 a.m. [+] ::
...

Elk jaar als het examentijd is, moet ik weer denken aan mijn eigen eindexamen. Ik droom er nog regelmatig over: de befaamde eindexamendroom. Zelfs mijn vader schijnt er nog steeds last van te hebben.

De bodem daarvoor is gelegd tijdens mijn eindexamen wiskunde A. Ik zit in de grote sporthal van onze school en kijk om me heen. We hebben net de examenopgaven gekregen en ik zie de meesten al druk aan de gang met hun ‘zakjapje’. Ik kijk nogmaals naar de eerste opgave en herken helemaal niks. Mijn hoofd is leeg, krijg het heel warm en voel me bijna claustrofobisch worden. Ik heb een black-out! Ik voel de paniek opkomen, maar bedenk me nog net op tijd dat ik het beste even naar de w.c. kan gaan. Ik steek mijn vinger in de lucht. Een docent komt me ophalen en samen lopen we naar de toiletten. Aldaar kijk ik naar mijn koude zweethanden en probeer mijn ademhaling weer te normaliseren. Een plens water in mijn gezicht doet wonderen. Ik denk bij mezelf dat ik nu maar weer terug moet naar mijn plek want dat ik alle tijd nodig zal hebben. Ik loop terug en voel mijn zelfvertrouwen weer terugkomen. Mijn hoofd wordt weer helder en vol goede moed begin ik.

Mijn droom is meestal nog erger. Daarin val ik meestal in slaap tijdens het examen en wordt een half uur voor tijd wakker. Dan moet ik alle opgaven nog maken.


P.s. het is misschien goed om te weten dat ik dat jaar gezakt ben......op Duits.

:: Balance 6:30 a.m. [+] ::
...

Soms zijn de doden die ik ken even héél dichtbij. Soms komt het door de levenden dat deze doden mij voor een paar dagen vergezellen. De laatste dagen zorgt Karin ervoor dat Wendela er weer even is. Ze zijn allebei ongeveer even oud. Karin heeft baarmoederhalskanker in een vergevorderd stadium. Wendela heeft borstkanker in een vergevorderd stadium gehad. Zij is namelijk een stadium verder: dood.

Maar voordat je dit stadium bereikt hebt, zijn er al andere stadia geweest. Zo ook de emoties die gepaard gaan met het hebben van kanker, als ook de emoties die je hebt als iemand die je heel dierbaar is aan kanker dood zal gaan. Het lijkt bijna onoverkomelijk om de stadia van ontkenning, verdriet, woede en berusting te ontwijken: vroeg of laat moet je er doorheen.

Je mag alleen maar hopen dat de fasen van gevoelens van degene die kanker heeft en die van de dierbaren, een beetje synchroon lopen. Dan put je in ieder geval moed uit elkaar. Het maakt het onvermijdelijke echter niet minder onverdraaglijk.

:: Balance 3:52 a.m. [+] ::
...

Ik zat vanavond eens in mijn oude dagboeken te lezen. Vandaag 5 jaar geleden stond ik aan het begin van een lichte depressie. Ben toch wel blij dat het leven er vandaag de dag een stuk rooskleuriger uitziet ;-)
:: Balance 5:04 p.m. [+] ::
...

Is het naar bed gaan met een vrouw terwijl je een hetero-relatie hebt (en altijd hebt gehad) eigenlijk vreemdgaan?
:: Balance 5:01 p.m. [+] ::
...

Ik heb vanavond ervoor gekozen om geen tv (lees: journaal, actualiteitenprogramma's) te kijken, behalve wat Amerikaans vermaak. Ik weet nu alleen nog steeds niet wat ik morgen moet gaan stemmen. Waarschijnlijk had ik dat nu ook niet geweten als ik wel gekeken had.
:: Balance 4:40 p.m. [+] ::
...

We hebben de laatste dagen een nieuw woord geleerd: ‘piëteit’. Weet u nog wat het eigenlijk betekent?
:: Balance 6:59 a.m. [+] ::
...

Mocht je behoefte hebben om nog meer over politiek te discussiëren, dan kan dat hier.
:: Balance 6:11 a.m. [+] ::
...

Er is een zeker gevaar dat de zittende, gevestigde politici de stem van het volk afdoen met massahysterie. Ik kan ze daar niet helemaal ongelijk in geven, maar ze zouden wel voorbij gaan een belangrijk signaal, namelijk dat er ondanks dat wij zeer verwend zijn met een goedlopende economie, een aantal dingen zijn die anders moeten. Ik hoop dat de arrogantie het niet zal winnen van de politieke idealen! Want als men in Den Haag (en daar niet alleen) blijft denken dat zij het uiteindelijk toch beter weten, dan denk ik dat we verkiezingen net zo goed kunnen afschaffen.
:: Balance 3:57 p.m. [+] ::
...

Er is gisteren door een achterlijke gek een achterlijke moord gepleegd op een man die met zijn achterlijke uitspraken over o.a. achterlijke culturen kennelijk achterlijke reacties bij mensen losgemaakt heeft.
:: Balance 2:48 a.m. [+] ::
...

Na mijn afstuderen, vijf jaar geleden, heb ik de reis die ik al sinds de middelbare school wilde maken gemaakt: naar Tibet. Al mijn verwachtingen en meer kwamen uit. Het landschap is adembenemend (letterlijk en figuurlijk door de grote hoogten), de Tibetanen innemend. Ik heb me erg verbaasd over het optimisme en de goedlachsheid van dit volk, dat toch al tientallen jaren door de Chinezen gedomineerd wordt (de officiële verklaring is dat de Chinezen de Tibetanen 'bevrijd' hebben).

Het beleid van de Chinezen is de Tibetanen en alles waar ze voor staan (religie, muziek, leefgewoonten e.d.) tot een minimum terug te brengen. En in 1997 bleken ze daar al aardig in geslaagd te zijn. Lhasa, de hoofdstad van Tibet, is verdeeld in 2 wijken: een Chinese en een Tibetaanse. Door premies van de Chinese overheid worden Chinezen naar Tibet gelokt. Dit heeft tot gevolg (ook in Lhasa) dat de Tibetaanse wijk steeds meer in de verdrukking komt en steeds kleiner wordt. Er zijn ook van die kleine pesterijen: stroom is gegarandeerd aan de Chinese kant, niet aan de Tibetaanse; in het centrum hoor je door speakers de hele dag Chinese muziek; de Chinese politie pakt regelmatig zonder duidelijke reden een monnik of non op.

En nu las ik vanochtend in de Metro dat ze weer iets nieuws bedacht hebben. Er worden rond de heiligste plek van Tibet, de Jokhang tempel tientallen authentieke panden gesloopt en vervangen door een moderner, betonnen gebouwencomplex.

In oktober ga ik terug en ik vrees dat dit niet het enige is dat veranderd zal zijn.

:: Balance 3:08 a.m. [+] ::
...

Hij is weer meesterlijk deze week!!!
:: Balance 10:16 a.m. [+] ::
...

Da Ali G 'translata'
:: Balance 10:12 a.m. [+] ::
...

Ik ben een heel ruimhartig mens, al zeg ik het zelf. Ik gun mezelf graag de goede dingen van het leven, maar dat geldt nog wel meer voor de mensen om me heen, die gun ik namelijk een net zo leuk leven als dat ikzelf heb. Vrouwen moeten wel met hun fikken van mijn lief blijven, maar in materiele zin kan ik eerlijk zeggen dat ik geen jaloers type ben. Maar soms, heel soms voel ik wel eens een steek van jaloezie.

Zoals bij die keer dat ik hoorde dan ik voor het eerst tante zou worden en dat terwijl ik denk toch nog geen kinderen te willen. Of zoals vandaag dat ik te horen kreeg dat er iemand in mijn omgeving gaat trouwen. Ik moet namelijk toegeven dat ik echt met smart wacht op een aanzoek, omdat me niks leukers lijkt dan aan de hele goegemeente te laten zien dat hij en ik voor de rest van ons leven samen blijven (ook al doen we dat zo ook wel).

Maar zoals ik al zei, het is een steek en dus van korte duur. Want mijn tijd komt nog wel en ondertussen hoop ik dat iedereen die ik ken heel erg gelukkig is met zichzelf én… met elkaar!

:: Balance 6:38 a.m. [+] ::
...

De ijsman van mijn jeugd staat op de plek waar hij met mooi weer altijd gestaan heeft. Ik wacht aan de andere kant van de singel en observeer deze herinnering.
Zijn kar is nog steeds dezelfde, zijn ijs smaakt nog steeds hetzelfde, hij heeft nog steeds 1 stijf been. Het zijn nog steeds dezelfde mensen die even bij 'm aanlopen. Elk jaar komt hij in het voorjaar voor een half jaar over uit Italie.
Ik zie hem drukgebarend in discussie met 1 van zijn klanten. Het bloemenvrouwtje van 5 meter verderop brengt een kop koffie. Hij rekent af met z'n klant, kijkt op en rent ineens mijn beeld uit. Het duurt even voordat hij terug is. Dan komt ie 'aangehinkeld' met aan zijn arm een oud vrouwtje. Ze bedankt 'm en loopt verder.
Hij gaat weer achter zijn kar staan. Vanavond om 20.00 uur zal ik zijn bel horen terwijl hij met zijn ijscokar door de straten van mijn buurt fietst. Wat is het heerlijk dat de tijd soms even stil lijkt te staan.
:: Balance 4:47 p.m. [+] ::
...