:: [Marijesblik] ::

:: donderdag, augustus 22, 2002 ::

Berichtje van mijn lief:
Dag mijn lieve schat,
Het is nu echt weel heeel lang geleden dat je iets geschreven hebt op je log, het is zeker een klein beetje komkommertijd....
met een hele dikke zoen van je vriendje
:: Balance 3:48 a.m. [+] ::
...

Bijna elke dag reis ik met de trein. Je maakt lollige dingen mee, maar ook regelmatig hele irritante dingen. Dan bedoel ik niet de vertragingen of zomerroosters, nee dan bedoel ik van die kleine dingen. Men heeft de mond tegenwoordig vol over 'veiligheid' en 'vuiligheid', maar zelf iets opruimen: ho maar! En het zijn echt niet altijd ‘die zwartjes’ hoor die niet weten hoe het er hier in Nederland aan toe gaat, nee ik heb het hier over de autochtone bevolking (whatever that may be?). Zo ook vandaag.
Een dame komt naast mij zitten en nuttigt een ‘milk&fruit-je’ en plaatst het flesje op het tafeltje. Ik kijk naar het flesje voor mijn neus in de veronderstelling dat het waarschijnlijk nog niet leeg zal zijn, maar wat schetst mijn verbazing: daar valt geen druppel meer uit te drinken! Nu weet ik dat je een zeker fobie voor de prullenbakken van de NS kunt oplopen aangezien deze soms in 1 keer helemaal ondersteboven openkantelen als je ze wilt openmaken, maar ik zit ervoor. Dat zal het probleem dus niet zijn. “Ach, ze zal het zo wel weggooien”, denk ik. Bij de volgende halte loopt ze echter gewoon de trein uit. Ik heb het moment om er iets van te zeggen in de trant van ‘mevrouw, u vergeet uw bagage’ of ‘mevrouw, ik haal mijn benen wel even weg zodat u bij de prullenbak kunt’ voorbij laten gaan. Het gevolg is: ik wind me er 10 minuten lang over op en gooi het flesje zelf maar weg. Ongelooflijk, dat doe ik thuis niet eens! Mijn lief moet ook gewoon zijn eigen troep opruimen.
De volgende keer toch maar gewoon mijn mond open trekken. Niet alleen om mijn eigen ei kwijt te kunnen, maar ook in de hoop dat ik iemand misschien nog ietsjepietsje bewust kan maken van zijn eigen gedrag. Het punt is alleen: ik voel me dan zo’n moraalridder!
:: Balance 7:31 a.m. [+] ::
...

Hij leeft nog!!! Nu is het ook een klein beetje mijn schuld dat de man zo weinig up-date. Hij is namelijk bezig met het ontwerpen van 6 websites, waarvan 'marijesblik - in een nieuw jasje' er 1 is.
:: Balance 2:57 a.m. [+] ::
...

Marije: “Zeg bro, hoe lang heb je die herpes simplex al”.
Harmen: “Bijna twee weken, hoezo?”
Marije: “Nee hoor, zomaar. Wat smeer je erop dan?”
Harmen: “Iets van de samenwerkende apothekers ofzo”
Eric. “Ja, dat doe ik ook altijd, want het patent van al die werkstoffen is allang vrijgegeven, dus je hoeft niet meer naar die merken te grijpen”
Harmen: “Ik ging laatst op zoek naar informatie over een koortslip, want het schijnt heel gevaarlijk te zijn voor baby’s. Ze kunnen er zelfs aan doodgaan. Het punt is dat ik nergens heb kunnen vinden tot welke leeftijd je baby bent. Dus ik heb geen idee tot wanneer ik dan moet oppassen met mijn dochter.”
Marije: “Dat ik ook bizar zeg. Het staat ook niet in de bijsluiter van dat smeerspul?”
Harmen: “Nee, nergens kunnen vinden.”
Marije: “Wist je trouwens dat je met zo’n lip erg moet oppassen met het verwennen van de vrouwtjes.”
Harmen: “Jaha, ik weet dat je niet mag zoenen.”
Marije: “Nee, ik bedoel ook wat lager, laat maar zeggen. Een vriendin heeft op die manier een herpes daar beneden gekregen.”
Harmen: “Jezus, da’s naar zeg! Het blijkt dat 80% van de bevolking het virus met zich meedraagt.”
Marije: “Ga maar na, in deze taxi zitten al 3 mensen die er zo nu en dan last van hebben.”
Amsterdamse taxichauffeur: “Wat doen jullie in het dagelijks leven, studeren jullie medicijnen ofzo?”
Harmen: “Ach, alleen wat in de avond-uurtjes………….op internet”.
:: Balance 7:43 a.m. [+] ::
...

Ongeveer een jaar geleden heb ik een tiendaagse Vipassana stilte-meditatiecursus gedaan. Het woord ‘Vipassana’ betekent: inzicht, de dingen zien zoals ze werkelijk zijn. Wat de techniek precies inhoudt kun je hier lezen.

Gedurende de cursus mediteer je elke dag van 4.30 uur 's morgens tot 9.00 uur ’s avonds (onderbroken door maaltijden en rust). De eerste 3 ½ dag leert men de geest te concentreren door het observeren van de ademhaling. Dit is een voorbereiding op de eigenlijke Vipassana-techniek. De resterende dagen observeert men met behulp van dit verscherpt bewustzijn de gewaarwordingen die zich op het lichaam voordoen. Hierdoor ervaart men de universele waarheden van vergankelijkheid, lijden en egoloosheid. Deze realisatie van waarheid door eigen ervaring vormt het zuiveringsproces.

Je kunt je voorstellen dat het zitten in een lotushouding of kleermakerszit gedurende 10 uur op een dag voor een ongeoefend lichaam een regelrechte ramp is. Voor mij betekende dat regelmatig hele pijnlijke knieën, een rug die zo nu en dan aangaf dat het genoeg was en ‘slapende’ benen. Ik vergeleek het hele proces steeds met het instuderen van een pianostuk. In het begin denk je dat je het nooit onder de knie zult krijgen en haak je het liefst meteen af. Maar als je blijft oefenen, merk je dat je kleine vorderingen maakt. Maar het vraagt veel discipline en doorzettingsvermogen. Twee eigenschappen die mij niet van nature zijn meegegeven.

Hetgeen dat mij het meest is bijgebleven is dat de techniek er vanuit gaat dat ‘alles komt en alles gaat’. Dat klinkt natuurlijk heel logisch, maar je ervaart aan alles dat het ook écht zo is. Het ene moment doen je knieën zò’n pijn dat je denkt dat je niet langer meer kunt blijven zitten, maar dan ineens is het weg. Of je loopt naar buiten en merkt dat het regent, maar een uurtje later schijnt de zon weer. Je voelt je verdrietig omdat het mediteren niet gaat zoals je dat graag wilt, het volgende moment loop je op wolkjes omdat je een uur lang heel intensief bezig bent geweest. De bewijzen dat alles wat leeft in beweging is en nooit 1 vaste vorm heeft, stapelden zich op in die 10 dagen. Het leert je om nooit te hopen of vast te houden aan een bepaald ‘gevoel’ of ‘situatie’, maar ook om iets niet te verafschuwen. Het leert je om te proberen ‘gelijkmoedig’ te blijven.

Alles komt en alles gaat in het leven. Gelukkige periodes in je leven zullen afgewisseld worden door minder-gelukkige momenten en minder-gelukkige periodes zullen afgewisseld worden door gelukkige momenten. Alles is altijd in beweging. Als je dat voor ogen blijft houden, dan geeft dat ook een soort rust. Je moet alleen wel de moeite nemen om je dat zo nu en dan te realiseren.
:: Balance 3:57 a.m. [+] ::
...

Lesje grammatica (1)

Ik vindt/vindt ik
Mag ik er op wijzen dat het goed schrijven van d of t niet alleen moeilijk voor TPG is, maar ook voor velen onder u. Zo blijkt het vervoegen van het werkwoord ‘vinden’ hééééél lastig. Laat ik het daarom even uitleggen:

In sommige gevallen is het zeer handig om het veel makkelijker vervoegbare werkwoord ‘lopen’ te gebruiken. Dus: ik loop, jij loopt, hij loopt, wij lopen, jullie lopen, zij lopen. Dat maakt voor ‘vinden’: ik vind, jij vindt, hij vindt, wij vinden, jullie vinden, zij vinden.

In de vragende vorm wordt dat dan: loop ik - vind ik, loop jij - vind jij, loopt hij - vindt hij, lopen wij - vinden wij, lopen jullie - vinden jullie, lopen zij - vinden zij?

Ik snap, jij snapt / snap ik, snap jij?????
:: Balance 6:33 a.m. [+] ::
...

Mijn oma was ook altijd heel serieus in het bidden voor het eten:

“Amen” zei de koster en poepte in de kerk
“Bah”, zie de dominee, “is dat jouw werk?”
“Ja”, zei de koster, “dat ben ik zo gewoon,
geef me maar een doekje dan veeg ik het wel weer schoon!”

:: Balance 3:06 a.m. [+] ::
...

Mijn oma had van die leuke spreuken:

Wie belooft en niet zal doen,
is meteen een magere hoen,
die wel kakelt op zijn stok,
maar geen ei legt in zijn hok
:: Balance 6:13 a.m. [+] ::
...