:: [Marijesblik] ::

Personal log about everything
:: welcome to :: bloghome | contact ::
[::..archief..::]

:: zondag, juni 30, 2002 ::

Soms doet de schoonheid van het leven zo’n pijn. Omdat het vergankelijk is.
:: Balance 3:02 p.m. [+] ::
...
:: donderdag, juni 27, 2002 ::
Zou dit dan weer een openingetje in het vredesproces betekenen?
:: Balance 9:27 a.m. [+] ::
...
:: dinsdag, juni 25, 2002 ::
Het einde van Electric Luna en ActieReactie. Er zal wel iets in de lucht hangen?!
:: Balance 5:41 a.m. [+] ::
...
:: donderdag, juni 20, 2002 ::
Morgen begint mijn weekend al. Ik heb net besloten niet weer eens ziek te zijn in mijn vrije tijd. Ga dus zo naar huis. Wat een overwinning! Hoezo calvinistisch opgevoed?!?!
:: Balance 5:53 a.m. [+] ::
...
Ken je het gevoel net niet ziek genoeg te zijn om thuis te blijven? Dat je vindt dat je toch minstens 40 graden koorts, vlekken in je nek, geen stem en 1 keer flauwgevallen moet zijn om het mandje weer in te duiken.
Ik heb vanochtend die overweging moeten maken en ben tot de conclusie gekomen dat een dikke keel, afwisselend warm-koud, een beetje wiebelig op de benen en wat vlekjes voor de ogen nog geen redenen genoeg waren om niet te gaan werken. Wat zal ik daar vandaag nog een spijt van gaan krijgen!

:: Balance 2:35 a.m. [+] ::
...
:: woensdag, juni 19, 2002 ::
Polskaya is vandaag jarig. Wel eens zijn juweeltjes 1000letters gelezen?!
:: Balance 5:29 a.m. [+] ::
...
:: maandag, juni 17, 2002 ::
Uit veiligheidsoverwegingen zal er in oktober geen update zijn!
:: Balance 7:19 a.m. [+] ::
...
:: zaterdag, juni 15, 2002 ::
Ik stond net onder de douche en zag terwijl ik mijn shampoo pakte een spinneweb. En een spinneweb betekent meestal een spin en ik heb een gruwelijke hekel aan spinnen. Ik kijk nog eens goed en ja hoor, dat zit ie... met z’n lange poten en zijn kleine lijf in een plekje achter de buis. Nauwlettend hou ik ‘m in de gaten terwijl ik mijn haar inzeep.

Verdorie, hij begint te wandelen en wel mijn richting op. Nu ben ik zolangzamerhand een klein, heel klein beetje gewend aan deze apparaten, want familieleden of vriendjes hebben al vaker hun weg door de luchtkoker in het plafond gevonden. Maar vriendschap hebben we nog niet gesloten.

Over de kleine tegeltjes komt hij steeds dichterbij. In paniek probeer ik een oplossing te bedenken. Ik heb ‘t: ‘deze beesten zijn geen liefhebbers van water’. Ik sla wat water van de douchestraal richting mijn aanvaller en moet daarbij oppassen dat het niet teveel is, want anders stroomt hij naar beneden en dan ben ik nog verder van huis. Op de donkere vloertegels zal ik ‘m namelijk niet zo snel meer vinden!

De druppels vliegen ‘m om de oren. Hij steekt 1 poot op en begint godzijdank weer terug te lopen naar z’n web. Even lijkt hij nog een omweg te willen nemen, maar wat nieuwe spetters water brengen ‘m snel op een ander idee. Hij begint zelfs een tandje harder te lopen. De overwinning is bijna nabij. Nog een paar spinnenstapjes en hij is veilig.

Tenminste, dat denkt hij..............................want ik ga zo toch ff de stofzuiger pakken.
:: Balance 4:34 a.m. [+] ::
...
:: donderdag, juni 13, 2002 ::
Vanochtend zat ik in de trein tegenover een vrouw die wat in haar tas rommelde en daar vervolgens een lippenstift en spiegeltje uithaalde. Onbewust ging ik op zoek naar een herkenningsteken van het merk. Het bleek een Lancôme te zijn. Ze haalde de dop eraf en draaide langzaam de stift naar boven. Wat er tevoorschijn komt had wel een hele rare vorm! Heel anders dan de mijne. De bovenkant was helemaal plat, alsof het topje eraf gesneden was.

Het overkomt me wel vaker dat ik verbaasd ben over de vorm van deze dingen en vooral dat die heel verschillend kan zijn van de vorm waarin de stift gekocht wordt (namelijk met 1 schuine kant). Zo heb ik vormen gezien als plat aan de bovenkant met een geultje in het midden, de punt gecentreerd in plaats van links of rechts uitgelijnd, een héél spits puntje aan de rechter of linkerkant of aan een kant schuin aflopend maar dan zonder punt. Ik dacht eerst dat de vorm van de lippenstift afhankelijk was van de vorm van de lippen, maar wat blijkt…… het zegt iets over je persoonlijkheid?!?!
:: Balance 4:29 a.m. [+] ::
...
:: woensdag, juni 12, 2002 ::
Pekingeend is nog gezonder geworden.....
:: Balance 4:39 a.m. [+] ::
...
Een beetje onhandig!
:: Balance 4:37 a.m. [+] ::
...
Ik heb een beetje gezocht en er is ook een cursusje voor de hetero-mannen onder ons. En let op: gratis!!!
:: Balance 3:55 a.m. [+] ::
...
:: dinsdag, juni 11, 2002 ::
Voor de vrouwen onder ons: het kost een paar pieken, maar dan heb je ook wat?
:: Balance 4:17 p.m. [+] ::
...
Wel eens gehoord van het McBeal-syndroom?
Voor hen die eraan lijden de volgende tips.
:: Balance 2:34 a.m. [+] ::
...
:: maandag, juni 10, 2002 ::
Thuis in mijn huis (2)
Het lijkt wel alsof mijn persoonlijkheid en mijn lijf niet aan elkaar gekoppeld zijn. Ik denk over mezelf helemaal niet na als zijnde een persoon met een lijf, maar meer als een persoon met een geest. Maar omdat die twee dingen niet met elkaar verbonden (of verweven) zijn, word ik dus soms geconfronteerd met hoe ik eruit zie.
Waarschijnlijk is het een soort overleven, aangezien ik als klein meisje al door een afwijking bij de geboorte een soort van clownsneus (in de zin van vorm, niet de kleur) had. Ik werd vaak door mijn klasgenoten op de kleuterschool geattendeerd op het feit dat ik er anders uitzag dan zij. Tien jaar later is door een plastische chirurgische ingreep mijn neus weer in een ‘normale’ neus veranderd. Je ziet er helemaal niks meer van en ik ben eigenlijk best heel tevreden met mijn gezicht. Maar de overlevingsstrategie blijft.

Ooit wel eens de volgende oefening gedaan: ‘stel dat er over de wereld zich een gas zou verspreiden dat ervoor zorgt dat iedereen het gewicht blijft dat hij/zij op dat moment heeft: dat er niks meer aan te veranderen valt, dat het blijft zoals je op dat moment is. Hoe zou je dat ervaren?’
:: Balance 8:09 a.m. [+] ::
...
:: zaterdag, juni 08, 2002 ::
En soms lees je gelukkig stukjes zoals dit: (NRC Handelsblad - Opinie, zaterdag 1 juni), Joden moeten niet zo fel reageren op `antisemitisme' van Milo Anstadt
Een nieuw, barbaars, gezelschapsspel is in Nederland in zwang gekomen: mensen met de dood bedreigen. Wie nog geen envelop met kogels thuis heeft gekregen, telt niet mee. Het is een misvatting te menen dat Nederlanders een nuchter volk vormen. Keer op keer gebeurt het dat hun frustraties zich in ongecontroleerde woede uiten en vormen aannemen waarvoor het Freudiaanse `onbehagen In de cultuur' een juiste diagnose is. Dat het verschijnsel zich ook onder Nederlandse joden manifesteert, is herhaaldelijk vastgesteld. Het lijkt of sommige joden rusteloos wachten op uitingen van antisemitisme om daarmee hun onbehagen in een schijnbaar vijandige Umwelt te rechtvaardigen.
Elke paar jaar is er een verschijnsel waarin zij zo'n manifestatie menen te herkennen, maar keer op keer blijkt dat zij spoken zien. Of het nu om een uitvoering van Fassbinders toneelstuk Het Vuil, de stad en de dood ging, een cynische opmerking van Theo van Gogh, een flauwe fotomontage in Propria Cures, de vernieling van Jan Wolkers' Auschwitzmonument in Amsterdam - alle opwinding ten spijt had geen van die verschijnselen een antisemitische achtergrond. Nu hebben joodse liefhebbers van uitingen van antisemitisme een nieuwe symboolfiguur voor hun abberatie gevonden: Gretta Duisenberg.
Zij protesteerde tegen de politiek van de regering-Sharon en vlagde voor de Palestijnen om daarmee uitdrukking te geven aan haar begrip voor hun geest van verzet. In feite deed zij niets anders dan een groot aantal Nederlandse joden dat zich rond de stichting Een ander joods geluid (EAJG) heeft geschaard. Zij vroeg om grotere druk van Europa en de Verenigde Staten op Israël, teneinde dit land te laten stoppen met zijn beschamende koloniale staatsterreur jegens het Palestijnse volk. Zij meende dat kritiek op Israël, zelfs afwijzing van bepaalde zionistische pretenties, niets te maken heeft met antisemitisme.
Aangezien de groep van EAJG door andere joden van verraad wordt beticht, is het niet verwonderlijk dat de voorstanders van de voortzetting van Israëlisch geweld Gretta Duisenberg graag in hun verachting meenemen. Dat is hun gegund, maar maat houden zou toch verstandig zijn. Wie Gretta Duisenberg het recht ontzegt anders dan vele (niet alle) zionisten tegen het conflict in het Midden-Oosten aan te kijken, maakt zich aan intolerantie schuldig die niet onderdoet voor bepaalde vormen van antisemitisme. Gretta Duisenberg heeft recht op haar gevoel voor redelijkheid. Zij onderhoudt vriendschappen met joden en draagt de joden een goed hart toe. Maar nadenkend over het conflict in het Midden-Oosten, was zij niet in staat de problematiek ervan voor zichzelf op orde te brengen.
Waar ging het om? Zij kon haar idee van redelijkheid en gerechtigheid niet verenigen met het het feit dat het Palestijnse volk de rekening kreeg gepresenteerd voor de holocaust in Europa, en met het binnendringen van een volk te maken kreeg dat op irrationele, half historische, half mythische gronden van millennia geleden, een stuk land opeiste waarop al sinds eeuwen Palestijnen woonden. Gretta Duisenberg behoort tot de velen die er moeite mee hebben hun standpunt te bepalen tegenover het zionisme. Misschien had zij de ontwikkeling wat makkelijker kunnen aanvaarden indien Israël en Europa alles wat in hun vermogen lag in het werk hadden gesteld om de tragedie die de Palestijnen was aangedaan, geestelijk en materiëel enigszins goed te maken. Zij zag echter het tegenovergestelde gebeuren en dat riep een gevoel van solidariteit in haar wakker jegens de Palestijnen.
Het is een dilemma waarmee velen te kampen hebben. Aan de ene kant medeleven met het joodse volk dat op hemeltergende wijze het slachtoffer is geworden van Europees-Teutoonse barbarij, aan de andere kant het Palestijnse volk dat aan de holocaust part noch deel heeft gehad, maar er na de oorlog hevig onder te lijden kreeg. Iedereen die niet partij is en die zijn gemoed laat spreken, krijgt ermee te maken dat zijn loyaliteit van moment tot moment en van situatie tot situatie wisselt.
De partijdigen moeten daarmee leren leven en zich ervoor hoeden degenen die hun opvatting niet delen, beschuldigingen naar het hoofd te slingeren. Niet alleen tolerantie en fatsoen verplichten daartoe, maar ook belang - eigenbelang. De goden - die niet altijd het beste met de mensen voor hebben - slaan degenen die zij vernietigen willen met blindheid. Het is zaak daarop attent te zijn, en elke verblinding uit de weg te gaan.


:: Balance 1:34 p.m. [+] ::
...
Het kan kennelijk nog veel erger!
:: Balance 1:28 p.m. [+] ::
...

This page is powered by Blogger. Isn't yours?