:: [Marijesblik] ::

:: donderdag, oktober 24, 2002 ::

En dan ineens door alle hectiek bij de grensposten, ben je het land uit. Geen tijd gehad om je af te vragen of je eigenlijk wel een foto van de chauffeurs of gids hebt. En dan ineens rij je door het Nepalese landschap (water, groen, bloemig en warm) en vergeet je bijna hoe het ook al weer zat met Tibet. Bijna. Want ik kijk naar deze mensen die er zo anders uitzien en naar het landschap dat het tegenovergestelde van Tibet is en huil om Tibet en de Tibetanen.

De stand van zaken na vijf jaar:
- onder het mom van 'wij, Chinezen, dragen bij aan de ontwikkeling van de Tibetanen' worden er meer wegen gebouwd. Schone schijn bedriegt, want in wezen zijn deze wegen er alleen maar om de toevoer van de Chinezen naar Tibet te vergroten.
- Er worden in mum van tijd kazernes gebouwd en militairen naar alle grensplaatsen gestuurd. Het bericht dat de nieuwe generatie Tibetanen die in ballingschap opgroeien desnoods met geweld hun land willen bevrijden is ook tot China doorgedrongen.
- Nog steeds wordt Chinese kinderen van jongs af aan op school geleerd dat Tibetanen minderwaardig zijn. Hetzelfde leren de Tibetaanse kinderen.
- Ook nu nog worden de Chinese wijken in de steden uit de grond gestampt. Het beeld: grote flatgebouwen met witte kleine tegeltjes. Dit in tegenstelling tot de Tibetaanse huizen: eenvoudig, charmant en kleurig.
- Kloosters worden na vernietiging in de Culturele Revolutie door de Chinezen weer opgebouwd. Om toegangsgelden van toeristen te kunenn ontvangen, want meer monnikken komen er niet.
- Nog steeds weten de Chinezen geen respect voor het Tibetaanse geloof op te brengen. Tempels worden tegen de klok in bezocht en uitleg erover wordt via een luidspreker gegeven. Tijdens ceremonies gaat men het liefst naast de monnikken zitten voor de foto.
- Ook nu nog is de repressie groot. Je merkt het als toerist in eerste instantie niet. Tibetaanse gidsen durven de waarheid niet te vertellen. Alles moet pro-Chinees zijn. De controle van de PBS (Public Security Bureau) is sterk. Iedere stap die je als toerist of gids zet is bekend. Achtervolging zie je hier niet alleen in de film.
- Nog steeds weet je als Westerling meer over de situatie in Tibet dan de Tibetanen zelf. D.m.v. censuur van de media draait de Chinese propaganda op volle toeren.
- Ook nu nog zijn de economische belangen belangrijker dan de mensenrechten.
:: Balance 10:17 a.m. [+] ::
...

'In het stof bijten'
Het Tibetaans boedisme wordt door de gewone Tibetaan beoefend met allerlei rituelen. Deze hebben het doel een positief karma te ontwikkelen en hopen daarmee de kans op een beter volgend leven te vergroten.
In de buurt van tempels en kloostercomplexen zie je vaak de volgende rituelen:
- het offeren van gedroogde jeneverbes in de brandende potten
- het offeren van geld
- het offeren van yakboter voor de brandende lampjes
- het offeren van khata's (witte sjaal) aan heilige beelden of belangrijke personen.
Maar meestal begint de pelgrims in de buurt van een tempel of klooster met het maken van een ommegang. Dit is altijd met de klok mee. De meeste bekende ommegangen hebben langs de weg gebedsmolens staan. Deze moeten (met de klok mee) gedraaid worden en de wens die op/in de molen zit, wordt daarmee geactiveerd. Er zijn echter pelgrims die letterlijk en figuurlijk voor hun geloof ' in het stof bijten'. Prosterneren heet dit en man of vrouw valt voorover op de grond, strekken hun armen uit, staan weer op en stappen daar naar waar hun handen de grond geraakt heeft en doen dan weer hetzelfde. Een korha (de algemene naam voor zo'n ommegang rond een klooster) kan soms 4 kilometer lang zijn. Als je dit gewoon loopt, ben je soms een uurtje bezig. Kun je nagaan hoe dat is als je dit op de prosternerende manier doet. Het is elke keer weer een ontzagwekkend gezicht. Iets wat voor ons zo onbekend is, deze vorm van nederigheid. Het vervult me steeds met respect als ik dit zie. En ze blijven maar lachten die Tibetanen, ook al zit er op hun voorhoofd een grote ronde plek met rood stof.
:: Balance 6:45 a.m. [+] ::
...

Geen idee hoeveel dagen later het is (ik heb geen zin om te tellen), maar we zitten nu in een uithoek van China/Tibet: Golmud. In de Lonely Planet staat dat 'het hier zo saai is dat je moet zorgen dat je er zo snel mogelijk weer weg komt'. Maar nu wil het geval dat de brug (de enige) naar Lhasa ingestort is en dat we hier de komende dagen nog wel vast zitten. En dat net op het moment dat het leukste gedeelte van de reis nog moet komen. Bij een georganiseerde reis die volgeplanned is, betekent vertraging dat het van de resterende reistijd afgaat = allemaal leuke dingen van het programma in Tibet. KUT dus!!! Maar ja, dit is toch wel overmacht. Dus er zit niks anders op dan maar een beetje rond te slenteren in dit verschikkelijk Chinese stadje (veel nieuwe gebouwen die er aan de buitenkant prachtig uitzien, maar van binnen een bouwval zijn!), een beetje mailen (voor een kwartje eurocent per uur) en dit log eens een beetje bij te werken. Mijn flexibele reisinstelling wordt op deze manier wel erg op de proef gesteld. Ach, over drie weken is zelfs dit een leuk verhaal.
:: Balance 2:10 a.m. [+] ::
...

Na 7 dagen onderweg geweest te zijn door de steden Beijing, Xian en Lanzhou (met de nachttrein) ben ik gisteren aangekomen in Xiahe. Dit is eigenlijk de eerste Tibetaans aandoende plaats, omdat hier 1 van de oudste kloosters van Tibet is, het Labrang klooster. Is Beijing in 5 jaar tijd ontzettend veranderd (komt mede door de komst van de Olympische Spelen, die er voor zorgen dat langs alle grote doorgaande wegen gigantische gebouwen komen, wat er daarachter te zien is wil je niet weten!), hier in Xiahe is het toch wel redelijk bij het oude gebleven. Dat de ontwikkeling ook hier doorgesijpeld is is natuurlijk de normaalste zaak van de wereld, want ze zijn hier niet achterlijk!!

Het is hier echt een feest! Ook al roggelen en spugen ze net zo hard, de Tibetanen zijn heel anders dan de Chinezen. Dat is niet alleen uiterlijk te zien (Tibetanen doen een beetje Zuid Amerikaans aan), maar vooral in hun gedrag: ze zijn vrolijk, zeer nieuwsgierig en maken makkelijk contact. Vooral de monnikken in het klooster hier willen graag een praatje met je maken want het is meteen een goede manier om hun Engels bij te spijkeren. Als je dan ook nog je woordenboekje van Lonely Planet bij je hebt, dan kan de pret niet op. Dat ze lol hebben zie je ook bij de monnikken in de religieuze dienst. Tussen het reciteren van de mantra's zijn ze best in voor een dolletje met elkaar. En ook buiten de tempels zie je soms kleine rode stofbollen over elkaar heen duitelen. Dat het hier bijzonder is, wist ik al, maar het is toch fijn om in het beeld dat je had bevestigd te worden.

En nu ga ik douchen, want stoffig is het hier wel en het warme water is er alleen van 19 - 21 uur. Dat jullie meteen weer even weten dat 24 uur per dag warm water niet de normaalste zaak van de wereld is!
:: Balance 6:06 a.m. [+] ::
...